2015 yılındaki seyahat reklamlarının %70’i markaların yolcular hakkında daha fazla bilgi edinmek için yaptığı hedefli reklamcılık kapsamında.
Adadyn adlı pazarlama teknolojileri şirketi ve EyeForTravel adlı seyahat konferansının yeni yayınlanmış raporuna göre, 2015’in sonuna kadarki sürede tüm reklamların %60’ı hedefli reklamcılık faaliyetlerinin bir ürünüydü. Yine de seyahat şirketlerinin reklam harcamalarının sadece %25’i hedefli reklamcılık faaliyetlerini kapsıyor ve bu şirketlerin yarısından azı (%44) halihazırda hedefli reklamcılığa para harcadıklarını belirtiyorlar.
Adadyn ve EyeForTravel, 1000 Amerikalı yolcuyla yaptığı ankette yolcuların %68’i yer ve zamanla alakalı olan mobil reklamların yararlı olduğunu düşünüyor. Yolcuların %42’si ise daha önce hiçbir mobil reklamı tıklamamış.
Ankete katılanların marka isimlerini seyahatle alakalı araştırma hikayelerine oranla yolculuk hikayelerinde –ki bu çoğu zaman aynı şey değildir- daha çok kullandığı gözlendi. Yolcuların %20’den daha azı seyahat firmalarının sosyal medya profillerini taramasına izin verdiğini belirtiyor.
Grafik 1: Katılımcıların yarıdan fazlası mobil reklamaları tıkladığını belirtiyor. Genç yolcular yaşça büyük olanlara nazaran mobil reklamları tıkladıklarını belirtmişler.
Grafik 2: Genç yolcuların kayda değer bir çoğunluğu mobil cihazlarda yerinde yapılan reklamların faydalı olduğunu düşünüyor. Ancak yine de neredeyse katılımcıların 3’te 1’i bu reklamları gereksiz buluyor.
Grafik 3: Seyahatseverler aşırı bilgi bombardımanından bıkmış durumda. Bu bilgi firmaların teklif ve promosyonlarını kişiselleştirmesine yardımcı olabilir. Katılımcıların %20’den daha azı firmaların internetteki dolaşma ve satın alma arşivine ya da sosyal medya profillerine ulaşmasına izin verebileceğini belirtiyor.
Grafik 4: Son grafik aslında bir çelişkiyi gösteriyor. Yapılan araştırma tüm yaş gruplarından katılımcıların çoğunun halihazırda araştırma yaptıkları tatil beldeleriyle ilgili mobil reklamları tıklamaya meyilli olduklarını göstermesine rağmen önceki grafikte belirtildiği gibi firmaların internet aramaları geçmişine ulaşmasına sıcak bakmıyor. Bu yolcularda seyahat firmalarının ne tarz kişisel bilgilere ulaşma izni olması konusunda bir kafa karışıklığı olduğunu net bir biçimde gösteriyor.
