Saat 7:30′da Uros ve Taquile yerlilerini görmek üzere yola çıktık. Yaklaşık yarım saatlik yolculuğun ardından Lago Titicaca’nın Peru kısmındaki “Islas Flotantes”e ulaştık. Her ne kadar turizm yerlilerin yaşam biçimini derinden etkilemiş olsa da gördüğümüz manzara gerçekten inanılmazdı. Su kamışlarının köklerinden yüzen adalar yapmış olan Uros yerlileri Colla ve Inka’lardan da korunarak yüzyıllar boyunca hayatta kalmayı başarmışlardı. Uros su kamışını aynı zamanda temel besin maddesi olarak da tüketiyor. Su kamışının beyaz kısımlarını çoluk çocuk afiyetle yiyorlar. Bölgede yaklaşık olarak 50 adet yüzen ada varmış. Her adanın üzerinde yaklaşık 4-5 aile yaşıyor ve her adanın bir reisi var. Bizim adanın reisi ise Isaac.
Halihazırda adalar birbirlerine yakın vaziyette kazıklarla sabitlenmiş durumda. Isaac bu durumu “Adaları sabitliyoruz, yoksa Bolivya tarafına geçersek pasaport sıkıntısı yaşarız” diye esprili bir şekilde anlatıyor. Isaac’ın evine konuk olduktan sonra adada gerçekten “kısa” bir gezintinin ardından, yine su kamışından yapılma kayık ile 3800 metre yükseklikteki “dünyanın üzerinde ulaşım sağlanabilen en yüksek gölü” Titicaca’da kaptan, kürekçi ve aynı zamanda “Jacha Challwa” adasının reisi Isaac ile kısa bir tur attık(k/b 10 soles).
Islas Flotantes’ten sonra 2,5 saatlik yolculuğun ardından teknemiz bizi Quechua yerlilerin olduğu Taquile adasına getirdi. Quechua’lar Uros yerlilerine göre çok daha modern. Bana deniz kıyısındaki herhangi bir Türk köyünden farksız geldi. Köyde elektrik ve diğer modern aletler mevcut.
Suyu tatlı Titicaca gölünün masmavi sularına bakarak yediğimiz çorba, alabalık ve adaçayına benzer doğal çaydan oluşan menü (k/b 20 soles) nefisti.
Dünyanın bu kısmında gökyüzü elinizi uzatsanız dokunabilecekmişsiniz gibi yakın görünüyor…
Kaynak: Dunyayigezmek.com
